2020-03-20 MAŁY PORADNIK
Za zgodą autorów wymienionych na dole artykułu publikujemy praktyczny poradnik jak łatwiej uporać się z negatywnymi emocjami, jakie nas opanowują podczas przymusowego zamknięcia placówek oświatowych. Więcej wartościowych kursów i porad pod adresem strony:
www.godzinadlasiebie.pl
KRYZYS
CO MOŻEMY ZROBIĆ TERAZ DLA SIEBIE I NASZYCH DZIECI
Podczas tego kryzysu zarówno my, jak i nasze dzieci potrzebujemy wsparcia, poczucia bezpieczeństwa i nadziei. Wszystko się nagle dramatycznie zmieniło, dotychczasowy, przewidywalny i bezpieczny świat runął. Dookoła dzieci słyszą przerażające historie, doniesienia ze świata, widzą nasze reakcje pełne niepewności i szoku. To budzi lęk. Aby ten lęk zmniejszyć, musimy być teraz blisko, wspierać się i zapanować nad powstałym chaosem. Lęk, który odczuwają nasze dzieci można zmniejszyć poprzez:
• Wprowadzenie stałego planu dnia (pory posiłków, odpoczynku, zabawy, nauki, czytania książeczek, ćwiczeń fizycznych, kąpieli itd.)
• Wprowadzenie przewidywalności zdarzeń (przynajmniej tyle ile jesteśmy to teraz w stanie zrobić). Wyjaśnijmy co się będzie działo przez najbliższe 2 tygodnie. Jaki, jako rodzina, mamy plan. Nie będziemy wychodzili na dwór ani do szkoły, ani do pracy. Będziemy z tatą pracowali z domu, a wy w tym czasie będziecie działali zgodnie z rozpisanym harmonogramem. Z babcią możemy porozmawiać przez Messengera, do kolegi/ koleżanki możecie zadzwonić. Będziemy dla siebie dobrzy, będziemy się wspierać i damy radę!
• Dostępność emocjonalną: mimo, że jesteśmy blisko fizycznie, często mamy trudności, by być blisko emocjonalnie. Nie bójmy się rozmawiać z dziećmi o naszych emocjach i dylematach (oczywiście nie wzbudzajmy paniki, tylko powiedzmy, że sami nie wiemy do końca jak się sytuacja rozwinie, jesteśmy zaskoczeni, boimy się, jednak jesteśmy razem i damy sobie radę).
Przytulajmy nasze dzieci, to pomoże ukoić emocje i doda poczucia bezpieczeństwa.
• Szczere rozmowy: nie zaprzeczajmy rzeczywistości, opowiedzmy dzieciom co się dzieje na świecie, co to za wirus, jak sobie radzą w innych krajach, jak u nas się sytuacja rozwija (językiem odpowiednim dla dzieci, w bezpiecznej narracji). Powiedzmy, że jest bardzo małe ryzyko, że dzieci zachorują, a jeśli się tak zdarzy, to przebieg choroby będzie łagodny (podobny do zwykłego przeziębienia).
• Wzbudzanie poczucia wpływu i odpowiedzialności: nauczmy dzieci, jak teraz mogą dbać o higienę, by przyczynić się do powstrzymania rozprzestrzeniania wirusa. Podkreślajmy, że teraz bardzo ważne jest, aby każdy z nas zachowywał się odpowiedzialnie – każdy z nas ma wpływ na poprawę sytuacji.
• Powiedzmy, że to, jak będą teraz się zachowywały, współpracowały z nami, szanowały nasze decyzje, ma wielkie znaczenie. Powiedzmy, że mają wielki wpływ na atmosferę w rodzinie i bardzo nam pomagają, jak współpracują i nas szanują. Dzięki nim czujemy się lepiej - silniejsi, spokojniejsi.
• Dawanie nadziei: wytłumaczmy dzieciom, że cały świat jest zmobilizowany, by pokonać tego wirusa. Działają politycy, lekarze, naukowcy. Wszyscy trzymamy kciuki, by jak najszybciej wynaleziono lek lub szczepionkę.
Bądźmy dobrzy dla siebie:
• Siedząc przez dłuższy czas w mieszkaniu, bez możliwości swobodnego przemieszczania się na zewnątrz, możemy poczuć, jak piętrzą się w nas trudne emocje i pojawiają się ostre konflikty. Jest to naturalna reakcja na zaistniały kryzys, zamknięcie i ograniczenie swobody. Kontrolę nad naszym zachowaniem może teraz częściej przejmować część mózgu gadziego (impulsywne i agresywne zachowania, reakcje walcz lub uciekaj).
• Jeśli poddamy się tym trudnym emocjom (złości, lękowi), wpadniemy w spiralę „oko za oko, ząb za ząb” i będziemy na sobie rozładowywali zgromadzony stres – dodatkowo dodamy wszystkim cierpienia. Nie dosyć, że koronawirus szaleje na świecie, to my w domu się też chyba zaraz pozabijamy :(
• Spróbujmy przemieniać pojawiającą się frustrację i złość na współpracę i bliskość. Możemy np. tak z dzieckiem rozmawiać: Wiem, że nikomu z nas nie jest łatwo. Jesteśmy zestresowani, przestraszeni i najchętniej byśmy się wszyscy pokłócili (żeby nie powiedzieć pozabijali). Stop. Nie możemy tak postępować bo się wykończymy. Już wystarczy, że na świecie jest taki kryzys. Jedyna nadzieja teraz to nasza współpraca, zgoda, bycie dla siebie dobrym. Przytulmy się i bądźmy dla siebie dobrzy. Co miłego mogę Ci teraz powiedzieć? A co Ty byś chciał mi powiedzieć, bym poczuła się lepiej? Co dobrego możemy dla siebie zrobić? Co miłego możemy teraz wspólnie wymyślić?
• My dorośli powinniśmy się teraz o wiele bardziej o siebie nawzajem troszczyć. To nie jest moment na kłótnie, „rozliczanie przeszłości”, trzymanie w sobie żalu i urazy. Bądźmy dla siebie wsparciem. Pomagajmy sobie, rozmawiajmy, mówmy miłe rzeczy, dodawajmy otuchy.
• Zauważmy też dobre strony tej trudnej sytuacji: nie tylko poprawiła się jakość powietrza na świecie
Kim jesteśmy?
Kamil Nowak
Mąż, ojciec trójki dzieci, z wykształcenia nauczyciel. Od siedmiu lat prowadzi bloga www.blogojciec.pl którego czyta każdego miesiąca kilkaset tysięcy ludzi. Podejmuje na nim głównie tematy dotyczące wychowania dzieci w szacunku do nich i do samego siebie. Wierzy, że tak jak dzieci uczą się wielu rzeczy od rodziców, tak rodzice mogą się nauczyć wielu rzeczy od dzieci. Dzięki połączeniu wiedzy praktycznej z humorem, za pomocą swoich kanałów w internecie każdego tygodnia dociera do milionów rodziców. Jest również autorem bestsellerowej książki dla rodziców "Idealny rodzic nie istnieje", która jest opisem jego błędów, jego porażek i wielu wyciągniętych z nich wniosków, z których korzystają już dziesiątki tysięcy ludzi.
Justyna Rokicka
Psycholog i certyfikowana psychoterapeutka, w zawodzie od ponad 15 lat. Prywatnie żona i matka trójki małych, pełnych energii dzieci. Zdobywała doświadczenie m.in. w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży.
Specjalizuje się w pracy z rodzinami. Integruje najnowszą wiedzę i własne doświadczenia, by “w pigułce” przekazywać najbardziej praktyczne i wartościowe porady dla rodziców, którzy szukają drogi do swoich dzieci. Wieczorami, na blogu, dzieli się z czytelnikami wszystkim tym, co uważa za najbardziej sensowne, praktyczne i wspierające.