Piątek 15.05.2020r

TEMAT DNIA: Dzień Niezapominajki

1. Wprowadzenie dzieci do tematyki zajęć z okazji Dnia Polskiej Niezapominajki.

Witam was moi mili. Raz w roku, właśnie dzisiaj 15 maja jest takie święto małego niebieskiego kwiatka - kwiatka jak z bajki- niezapominajki. W Dniu Polskiej Niezapominajki warto zatrzymać się na chwilę, aby dostrzec piękno polskiej przyrody i potrzebę jej ochrony. Dzień ten przypomina nam również o tym, że warto zachować od zapomnienia ważne momenty w naszym życiu, osoby, miejsca, tradycje. Święto to zachęca nas do życzliwości i otwartości na drugiego człowieka, dlatego też właśnie dzisiaj możemy podarować komuś dobre słowo, uśmiech, wręczyć bukiecik niezapominajek lub kartkę z narysowaną własnoręcznie niezapominajką.

2. Podanie podstawowych informacji o niezapominajce. Oglądanie fotografii z niezapominajkami.

Niezapominajka to niewielka roślina o drobnych niebieskich kwiatach. Większość z nich lubi rosnąć w miejscach wilgotnych i zacienionych. Często możemy spotkać ją na podmokłych łąkach, na brzegach strumyków, nad stawami, oczkami wodnymi oraz w wilgotnych lasach. Niezapominajki zdobią również nasze ogrody. Obejrzycie fotografie przedstawiające kwiaty niezapominajek.

3. Słuchanie wiersza M. Konopnickiej pt. „ Niezapominajki”.

Jako dziecko bardzo lubiłam śpiewać piosenkę o niezapominajkach do słów wiersza polskiej poetki i pisarki dla dzieci Marii Konopnickiej. Posłuchajcie tego wiersza i spróbujcie nauczyć się go na pamięć. Z pewnością wasze babcie i dziadkowie znają go bardzo dobrze, więc poproście aby go wam zadeklamowali lub zaśpiewali.

         Niezapominajki
          to są kwiatki z bajki!
         Rosną nad potoczkiem,
         patrzą rybim oczkiem.

       Gdy się płynie łódką,
        Śmieją się cichutko
      I szepcą mi skromnie:
     „Nie zapomnij o mnie”

4. Słuchanie bajki pt. „Pamiętliwa niezapominajka” i rozmowa na temat jej treści.

Posłuchajcie pięknej i mądrej bajki o pamiętliwej niezapominajce.

   Nad szczytami gór pojawiła się kolorowa tęcza. Widziałyście tęczę dzieci? Na pewno! To taka kolorowa wstążeczka pokrywająca niebo po deszczu. Musicie za nią podziękować Słońcu, które przegania ciemne deszczowe chmury.
        U podnóża wysokich gór, w dolinie porośniętej trawami, ziołami i różnokolorowymi kwiatami, płynie rwący potok. W tym pięknym, zaczarowanym zakątku rośnie sobie malutki niebieski kwiatuszek, Niezapominajka. Spogląda na świat małym „żabim oczkiem”. Jest piękna, dumna i bardzo… bardzo samotna. To smutne, wiemy przecież, że nikt nie lubi bawić się sam. Niezapominajki nie cieszy nawet kolorowa tęcza, która zalewa swym pięknem niebo. Odwiedzające dolinę ptaki pytają naszej bohaterki:
- Dlaczego jesteś taka smutna?
- To długa historia. Odpowiada Niezapominajka
       Ptaki nie dając za wygraną postanowiły pocieszyć swoją koleżankę. Najpierw jednak chciały poznać jej opowieść.
       A było to tak….
       Pięknego letniego dnia Niezapominajka wygrzewała swoją buzię w promykach słoneczka. Marzyła o wesołej zabawie z innymi kwiatkami. Nikt jednak nie okazywał jej sympatii. Niezapominajka posmutniała, czuła się gorszą od innych kwiatków rosnących nad potoczkiem. Gdy tak rozmyślała nad swoim losem zobaczyła pięknego żółtego motylka. Podleciał blisko niej i usiadł na niebieskim płatku. Uśmiechnął się i grzecznie skinął główką.
- Jestem Cytrynek.
- A ja mam na imię Niezapominajka. Pobawisz się ze mną przez chwilkę?
- Z radością, ostatnio strasznie się nudzę.
      Od tego dnia motylek Cytrynek i Niezapominajka wesoło bawili się razem. Liczyli płatki kwiatków, przelatujące ptaki, słuchali szumu górskiego potoku.
Śpiewali wesołe piosenki, rozwiązywali zagadki. Czas mijał im bardzo szybko. Nawet nie zorientowali się jak lato odeszło i zrobiło się chłodniej. Motylek odwiedzał Niezapominajkę coraz rzadziej, a ona tęskniła za nim i wypatrywała przyjaciela na niebieskim niebie.
Gdy opadające z drzew liście nieuchronnie zwiastowały nadchodzącą jesień do lasu przyszły małe dzieci. Krzyczały, śmieciły, przestraszyły zwierzęta i ptaki. Także Niezapominajka nie czuła się bezpieczna, zwłaszcza, że podsłuchała jak przedszkolaki planują zrywanie kwiatów na bukiet dla swojej ulubionej Pani.
       Kwiatuszek, przestraszony wezwał na pomoc swojego przyjaciela motylka Cytrynka. Ten zjawił się szybko, lecz przerażony hałasem dzieci odleciał. Niezapominajka cudem ocalała, nie znalazła się w bukiecie ale miała żal do dzieci, że nie szanują pięknej przyrody , która ich otacza. Czyż kwiatki nie wyglądają najpiękniej wśród zieleni traw. Tak cudownie mienią się kolorami na łące.
       Niezapominajka długo nie mogła darować dzieciom, że przez nich straciła przyjaciela. Ale ta bajka, jak to zwykle w bajkach bywa, dobrze się kończy i wiele nas uczy.
       Gdy za rok wiosenne słońce powitało rośliny i zwierzęta, a jego ciepło ogrzewało ziemię, po deszczu znów nad potoczkiem zakwitły niebieskie kwiatuszki, wśród nich nasza Niezapominajka. Pewnego dnia nad łąkę przyleciał….. żółty motylek, ten sam, którego już poznałyście, drogie dzieci. Tego lata nikt nie zakłócił ich wesołej zabawy. Cytrynek i jego przyjaciółka wesoło przyglądali się zabawie grzecznych dzieci.

Porozmawiajmy na temat wysłuchanej bajki. Postarajcie się odpowiedzieć na następujące pytania: